اخبار هرمزگان | پایگاه خبری تحلیلی هرمزبان اخبار هرمزگان | گزیده اخبار ایران و جهان | تحولات منطقه
هرمزبان – غزل شماره 190 حافظ شیرازی با مصرع آغازین «کِلکِ مشکین تو روزی که ز ما یاد کند» را می توانید در ادامه مطالعه کنید.
کِلکِ مشکین تو روزی که ز ما یاد کند
بِبَرَد اجرِ دو صد بنده که آزاد کند
قاصدِ منزلِ سِلمی که سلامت بادش
چه شود گر به سلامی دلِ ما شاد کند؟
امتحان کن که بَسی گنجِ مرادت بدهند
گر خرابی چو مرا، لطفِ تو آباد کند
یا رب اندر دلِ آن خسرو شیرین انداز
که به رحمت گذری بر سرِ فرهاد کند
شاه را بِهْ بُوَد از طاعتِ صدساله و زهد
قدرِ یک ساعته عمری که در او، داد کند
حالیا عشوهٔ نازِ تو ز بنیادم بُرد
تا دگرباره حکیمانه چه بنیاد کند
گوهرِ پاکِ تو از مِدْحَتِ ما مُستَغنیست
فکرِ مَشّاطِه چه با حُسنِ خداداد کند؟
ره نبردیم به مقصودِ خود اندر شیراز
خُرَّم آن روز که حافظ رَهِ بغداد کند
غزل شماره 180 حافظ/ ای پستهٔ تو خنده زده بر حدیثِ قند
غزل شماره 181 حافظ/ بعد از این دستِ من و دامنِ آن سروِ بلند
غزل شماره 182 حافظ/ حَسْبِ حالی نَنِوشتی و شد ایّامی چند
غزل شماره 183 حافظ/ دوش وقتِ سَحَر از غُصه نجاتم دادند
غزل شماره 184 حافظ/ دوش دیدم که ملایک درِ میخانه زدند
غزل شماره 185 حافظ/ نقدها را بُوَد آیا که عَیاری گیرند؟
غزل شماره 186 حافظ/ گر مِی فروش حاجتِ رندان روا کند
غزل شماره 187 حافظ/ دلا بسوز که سوزِ تو کارها بِکُنَد