روایتی از جلوه های آفرینش در کتاب «منطقه حفاظت شده گنو»

هرمزبان- کتاب «منطقه حفاظت شده گنو» حاصل پژوهش های بهرام زهزاد و هنریک مجنونیان است که ارزش ها و عناصر زیستی منطقه گنو هرمزگان را معرفی می کند.

چاپ اول این کتاب در ۷۱ صفحه ، شمارگان ۲ هزار جلد، سال ۷۶ از سوی اداره کل محیط زیست هرمزگان با همکاری معاونت پژوهشی دانشگاه شهید بهشتی به چاپ رسید.
پژوهش «منطقه حفاظت شده گنو» شامل موضوع هایی از قبیل موقعیت جغرافیایی، وضعیت طبیعی، آب و هوا، منابع آبی، راه های دسترسی، زمین شناسی و خاک شناسی، تنوع جانوران بی مهره و مهره دار، آب گرم گنو و موقعیت این منطقه در سطح ملی و بین المللی است.
همچنین صفحه هایی از کتاب به تصاویر رنگی گونه های گیاهی و جانوری این منطقه اختصاص دارد و در پایان نیز خلاصه پژوهش به زبان انگلیسی آورده شده است.
در مقدمه این کتاب آمده است: کوهستان گنو یکی از جالب ترین نمونه های معرف رشته کوه های زاگرس به شمار می آید. این کوهستان که در جنوب شرقی رشته زاگرس واقع شده از سویی با اثر تعدیل کننده خود در برخورد با دشت های گرم جنوب و از سوی دیگر با موقعیت استثنایی گذرگاهی و بینابینی خود که در مرز تحول دو منطقه رویشی قرار دارد، مجموعه ای از کارکردهای اکولوژیک و ارزش های بی نظیر اکوسیستم های کوهستانی را به نمایش می گذارد.
انتخاب و حفاظت کوهستان گنو در مجموعه شبکه مناطق تحت حفاظت، نیاز به توجیه زیادی ندارد، چرا که درک وجوه تمایز و خصوصیات چشمگیر و برجسته آن، چندان دشوار نیست و هرکسی می تواند به سادگی آن را درک و لمس نماید.
ایجاد مناطق حفاظت شده در شبکه ای که بتواند آینه تمام عیاری از تنوع بوم شناختی کشور باشد، تلاش آگاهانه ای است برای حفظ آخرین بازمانده های تنوع زیستی که در برابر روند نابخردانه تخریب طبیعت، جان بدر برده اند.
توسعه بی رویه فعالیت های اقتصادی انسان، افزایش جمعیت و اتکاء قشر وسیعی از مردم به بهره برداری از طبیعت؛ روز به روز محدودیت ها و تنگناهای بیشتری برای بقای طبیعت و منابع زنده به وجود می آورند.
نویسندگان این پژوهش، منطقه گنو را به عنوان چهره کاملی از تنوع طبیعت و منابع زیستی کشور در تمام ابعاد، نمونه ای منحصر به فرد از مناطق حفاظت شده و همچنین میراث طبیعی نادر و پرآوازه ملی و جهانی معرفی کرده  و هدف از انتشار این کتاب را، شناسایی قابلیت ها و ارزش های منطقه گنو برای نسل حاضر و آینده بیان کرده اند.

بخش هایی از کتاب
منطقه حفاظت شده گنو با شهر بندرعباس بیش از ۳۰ کیلومتر فاصله ندارد و لذا این شهر بزرگ ترین کانون زیستی پیرامون آن محسوب می شود. نزدیکی کوهستان گنو به مرکز استان هرمزگان موقعیت استثنایی برای این منطقه فراهم آورده است تا در فصل های گرم ارزش های تفرجگاهی خود را بی دریغ به مردم این دیار عرضه کند.
در دو دهه اخیر توسعه روستاها در داخل و پیرامون منطقه گسترش زیادی پیدا کرده اند. برخی از روستاهای پیرامون گنو سابقه دیرپایی دارند و امروزه با افزایش جمعیت و سطوح زیرکشت به دهستان های فعالی تبدیل شده اند. دهستان فین، سیاهو و ایسین از آن جمله اند. این کانون ها به ترتیب در شمال غربی، شمال شرقی و جنوب کوهستان گنو واقع شده اند.

در قسمت دیگری از این کتاب آمده است: پرندگان منطقه حفاظت شده گنو اساسا از پرندگان درخت زی و بوته زی تشکیل شده اند که معمولا جزء سبک بالان محسوب می شوند. ولی در عین حال تعدادی از پرندگان شکارگر مانند هما، دلیجه و پرندگان قابل شکار خشک زی نظیر کبک و تیهو در بین مجموعه پرندگان کوه گنو دیده می شوند.
از بین پرندگان شکارگر در منطقه حفاظت شده، هما و دال سیاه فراوان بوده و زادآوری می کرده اند ولی امروزه به ندرت در این منطقه دیده می شوند. کبک و تیهو نیز دو پرنده از گروه ماکیان بوده که به طور دائمی در تمام کوهستان گنو سکونت دارند و دانه خوار هستند.

منبع: ایرنا